...τέλειωσε. Το μάθατε;
Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, ότι η περίοδος του φεστιβάλ ήταν μια ιδιαίτερη περίοδος κινηματογραφικής κατάνυξης. Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν πολύ ασχολιόμουν αλλά μου άρεσε η φάση, μου άρεσαν οι ζωντανές συνδέσεις, ο κόσμος στους δρόμους, οι πρωινές προβολές, τα στέκια των σινεφίλ, το όλο πακέτο. Και το γεγονός ότι πλάκωναν όλοι οι γνωστοί και φίλοι από Αθήνα και άλλες πόλεις και το κάναμε στρωματσάδα 10 άτομα σε ένα δυάρι,για να πλακωθούμε στις ταινίες.
Εμένα γενικά στη φάση μου άρεσε ότι ο κόσμος κινούνταν, βλέπαμε και πολλές χαζομάρες χωρίς πολύ μουρμούρα, το βράδυ θα άκουγες και κανένα σχόλιο απο την tv, και γενικά κυλούσαν ωραία οι μέρες. Μετά συγκεντρωνόμασταν από τις προβολές, καταλήγαμε για καφέ στα μαγαζιά,συζητήσεις ατέλειωτες, φαγητό όπου μας έβγαζε και παρτάκια το βράδυ. Τα λεφτά βέβαια τέλειωναν στο τέλος του φεστιβάλ με αποτέλεσμα να μην την παλεύουμε για όλο τον επόμενο μήνα αλλά γουστάραμε την όλη μποέμ φάση και ότι βγαίναμε πιο πλούσιοι σε ίδεες, γνώσεις, αντιλήψεις και πιο ανοιχτοί ως άνθρωποι.
Αυτά βέβαια έτρεχαν όταν και το ίδιο το φεστιβάλ είχε και μια άλφα αίγλη. Κόσμος πήγαινε και ερχόταν σε αυτή την περίοδο, οι φίλοι άφηναν δουλείες για να ανέβουν αλλά είχε και νόημα να έρθεις στη Θεσσαλονίκη, για να δεις μερικές ταινίες που δεν υπήρχε περίπτωση να βρεις όπου και να πήγαινες αλλού.
Μετά αυτά άλλαξαν.
Στήθηκε το αντίστοιχο φεστιβάλ στην Αθήνα, έπεσε το διαγωνιστικό τμήμα και ο κόσμος που ανέβαινε κάθε χρόνο ελαττώθηκε. Τα τελευταία χρόνια περνάει και δεν ακουμπάει. Λίγοι απο τους παλιούς πια νοίαζονται. Τώρα λαμβάνω αναρίθμητες προσκλήσεις για τα αντίστοιχα φεστιβάλ στην Αθήνα,λίγοι το σκέφτονται να ανέβουν "για ένα τριήμερο άμα είναι, και άσε το φεστιβάλ..." Οι υπόλοιποι σε παίρνουν και σου λένε ποιές αξίζουν να δείς γιατί κάπου στην Αθήνα τις έχουν ήδη δείξει.
Όλα αυτά σε μια πόλη που μαραζώνει, αμαθή από πολιτισμό, με δήμαρχο και νομάρχη απαίδευτους με κάθε έννοια. Τι να πεις όταν στο φετινό πρόγραμμα, το μοναδικό highlight ήταν η εμφάνιση του Oliver Stone στην αποθήκη με τον Kusturica; Και από ταινίες; Τίποτα; Από event; Πάλι τίποτα; Όχι οτι δεν έχει ταινίες, η event. Όχι οτι κόσμος πάλι δεν προσέρχεται αλλά βλέπεις πια να έχει χαθεί η δυναμική της σύνδεσης της πόλης με τα μεγάλα (αν μπορείς να τα πεις έτσι πλέον) γεγονότα που θα έπρεπε να την καθορίζουν, καθώς στείρα και συμβατικά ανακυκλώνονται.
Που καταλήγουμε;
Τα όρια του φεστιβάλ,θα έπρεπε χρόνο με το χρόνο, να ξεπερνούν τα πνευματικά όρια της πόλης που το διοργανώνει,και μαζί του να ανοίγεται και αυτή στον κόσμο.
Γίνεται όμως αυτό;
Φαίνεται οτι τελικά η πόλη καθορίζει ποιά ειναι τα όρια και πόσο θα επιτρέψει σε μια τέτοια διοργάνωση να τα ξεπεράσει, πριν την επαναφέρει στα καθορισμένα.
Και αυτά τα όρια είναι πολύ στενά...
